Dag 18!

Hoi iedereen!
Eindelijk heb ik een site gevonden die werkt op mijn mobiel, dus kan ik jullie eindelijk een samenvatting geven van hoe het hier is.
Laten we bij het begin beginnen:
Op dag 1 vloog ik richting Qatar. Op dat moment had ik geen idee wat me te wachten stond, ik wist alleen dat ik een introductieweek zou volgen, vervolgens 5 weken zou gaan lesgeven, 2 weken olifanten verzorgen en dan een maand rondreizen door Cambodja, Vietnam en Laos.
Eenmaal in het vliegtuig bleek is als enige geen tv voor me te hebben (hoe bedenken ze het), maar gelukkig zat ik naast een onwijs vriendelijke man die best even wilde wisselen, zo had hij namelijk meer beenruimte.
Dus eenmaal 6 uur verder, een overstap in Qatar en weer 6 uur verder, kwam ik aan op het vliegveld in Bangkok. Mijn eerste indruk was niet super; het stonk meteen al overal. Maar goed, na de paspoortcontrolevrouwen waar overigens geen lach vanaf kwam, op zoek naar mijn transfer.
De transfer bracht mij en twee ander meisjes (een Nederlandse en Britse) naar het station. Hier zijn we met de trein gegaan, vervolgens met een taxi naar het busstation. Hier werden we op een bus gezet voor zo'n drie uur, voordat ik op de plek van bestemming aankwam: The Twin House. Het is hier een soort klein bungalow park, met een gemeenschappelijke ruimte waar samen gezeten wordt en gegeten. Heel gezellig.
Tegenover The Twin House zit een bar, met Kim als barman, een Thaise jongen van 15 die dagen maakt van 8 uur 's ochtends tot 12 uur 's avonds.
Na aankomst kon ik meteen naar bed, aangezien het hier 5 uur later is en ik helemaal gesloopt was van de reis was dat heerlijk, ik heb geen moment last gehad van een jetlag!
Maandag 4 april startte de introductieweek. Coco is onze coördinator en neemt ons op sleeptouw! (We hebben natuurlijk het nummer 'I'm in love with the Coco' laten horen, of hij nou enthousiast was of niet kreeg ik niet echt hoogte van. Sowieso was hoogte krijgen van Coco nogal lastig, aangezien hij ook nogal gebrekkig Engels sprak. Wel was alles wat hij deed grappig en dus was het een leuke coördinator)
In een soort pick-op truck neemt hij ons overal mee naar toe.
De introductieweek was leuk, we hebben veel tempels gezien (Heel. Veel. Tempels), hebben een eigen armband gemaakt, lokale mensen kwamen voor ons muziek maken en dansen en we hebben een kookcursus gedaan. Dat is nog weer een verhaal apart.. We zouden papayasalade en Phad Thai maken. Coco deed voor hoe het moest en ik begon vrolijk aan mijn papayasalade. 'Only one pepper for you', had Coco gezegd. Dus ik vroeg me af wat hij er zelf in gooide. Negen, antwoordde hij. Hieruit maakte ik op dat ik vást wel twee pepertjes kon gebruiken. Aangezien na één hap mijn mond in brand stond en mijn eetlust compleet verdwenen was, kwam ik erachter dat het, wat eten betreft, slim is om altijd naar een Thai te luisteren. Negen pepers!!!!
Tijdens de introductieweek kwamen we erachter dat de week erop Songkran gevierd zal worden. Dit is het Thaise nieuwjaar, en het houdt in: 3 (of 4 of 5) dagen lang watergevechten en witte smurrie op elkaar smeren. Joepie, dacht ik, aangezien ik zo onwijs fan ben van water... Laat staan watergevechten.
Het zou er op neerkomen dat ik twee dagen les zou geven en drie dagen niks zou doen, tot ik erachter kwam dat ik die tijd veel beter kan benutten!
Bij Greenway (de organisatie van mijn vrijwilligerswerk) werken ze met een soort puntensysteem, omdat iedereen een andere geldsoort heeft. Mijn project is 5 punten per week, dus dit houdt in dat ik elk moment kan switchen naar een ander programma dat ook 5 punten waard is. Zo kwam ik bij de Hua Hin Beach Week. Vijf dagen lang strand! Dat klonk goed.
Zondag 10 april vertrokken we richting het zuiden, op naar de stranden.
Wat was het daar luxe! Een grote tent waar vier echte bedden in passen, een badkamer met twee douchekoppen, twee wasbakken en een wc apart en het koelde af in de nacht! Heerlijk.
Maandag 11 april zijn we naar het eerste strand gegaan. Hier hebben we (echt waar) een roze dolfijn gezien. Tot wel twee keer toe. Dat was bijzonder! Zelfs de lokale mensen geloofden ons niet. Heel cool, maar natuurlijk niet snel genoeg om een foto te maken.
Dinsdag zijn we 's ochtends in een dogshelter gaan kijken. Hier zaten zo'n 2000 honden en elke week komen er 200 bij. Heel zielig natuurlijk, maar al een hele opluchting dat ze hier tenminste water krijgen en als ze ziek zijn geholpen worden.
Hierna zijn we doorgereden naar een strand waar de aapjes ook zwommen. Hier was ook een jongen die dacht dat ie even een enorme bult op kon lopen (zal een foto bijvoegen, als je goed kijkt zie je hem staan), maar er vervolgens niet meer af kon komen voor langer dan een uur. Wat een gek! Uiteindelijk is het half glijdend toch goed gekomen.
Na een lekker bord avondeten besloot de rest naar de Night Market te gaan, maar aangezien we naar precies dezelfde markt de avond ervoor al waren geweest en ik me niet heel fit voelde, besloot ik bij de tent te blijven en nog wat lekker koud drinken te halen bij 7/11 (de superbekende kleine supermarkten hier). Mee, onze coördinator bij Hua Hin, had ons al gewaarschuwd voor de agressieve honden zodra het donker wordt.
Mee heeft ons afgezet bij 7/11, zodat we alleen maar terug hoefden te lopen. Nienke was al erg bang: we moeten een stok zoeken. Ik dacht steeds: het zal vast wat meevallen, gewoon rustig lopen.
Toch kwamen we op de terugweg een stok tegen, waarvan we blij zijn dat we hem mee hebben genomen. Het begon een beetje als een grapje, totdat we bíjna bij ons verblijf aankwamen. Ineens kwam een zwart monster de bosjes uitgesprongen, blaffend en grommend. Onze adrenalinepijl schoot omhoog en ik pakte fanatiek de stok erbij, op de hond gericht. Hij schrok er niet echt van en kwam steeds dichterbij, tot Nienke 'ssst' begon te fluisteren, want ja, je moet toch wat als er bijna een hond op je springt. Na een tijdje begon ik maar mee te 'sssst-en' en schoten we in de lach. Waarschijnlijk van de zenuwen!
Met de stok op ons gericht is de hond ons nog zo'n vijf minuten (zo voelde het) gevolgd, voordat hij twijfelend wegliep. Les twee: onderschat honden niet!
Ik heb deze avond trouwens nog een bijnaam gekregen. Blijkbaar heeft ongeveer elke Thai er een. Seng (de andere coördinator) vroeg waar ik van hield in Thailand. Natuurlijk zei ik de gekko's.
Volgens Seng is mijn naam nu 'Tokeh'. Dit betekent gekko in het Thai en het is de gekko der gekko's, de meest simpele en (voor mij) bekende gekko. Dus, nu heet ik 'Tokeh'!

Woensdag begon Songkran. Ik bereidde me geestelijk voor (niemand snapt waarom ik zo'n hekel heb aan water) en nam plaats in de pick-up. We kregen een enorme ton mee, tot boven gevuld met water. Iedereen had waterpistolen behalve ik. Ik vond het toch al niet leuk en zonde van mijn geld!
Voorbereid en wel gingen we rondrijden door Hua Hin, wat een onwijs coole ervaring was. In elke straat stonden hele families voor hun huis, klaar met waterpistolen en witte bakjes met witte poeder om je gezicht eronder te smeren. Dit is blijkbaar een soort heilig iets, kwam ik achter nadat ik een man die mijn gezicht probeerde in te smeren, natgooide met water en hij beledigt wegliep. Volgens het internet staat de witte poeder voor het witter willen zijn van de Thaise bevolking. Het was dus goed bedoeld van de man. Halverwege onze rondrit kregen we van een man uit het niets drie mega ijsblokken voor in onze ton, zodat het water ijskoud werd.
Rond 12 uur zijn we naar het strand gereden, waar gelukkig niet zoveel aan de hand was.
Aangezien Nienke en Emma mij hebben overgehaald het weekend met hun mee te gaan naar Bangkok, vertrokken we donderdag om 15:00 met de bus. We kwamen rond 18:30 aan in Bangkok, in een hostel met 10(!) bedden. Dit was even wennen maar na een nacht was ik gewend. De badkamer was iets vervelender, een wc en douche in een die hartstikke vies waren.
Iedereen was na twee week al een klein beetje zat van de rijst (ookal smaakt het echt ontzettend goed!), we hadden gewoon heel erg zin in een pizza. Dus, op zoek naar pizza. Emma zocht op Facebook een goed restaurant op en daar gingen we.
Het zou ongeveer tien minuutjes lopen zijn, vlak langs de Khoa San Road (de populairste uitgaansstraat in Bangkok). Aangezien de regering van Thailand de mensen heeft gevraagd om op donderdag te stoppen met de watergevechten omdat er een onwijs groot watertekort is in heel Thailand, hadden we verwacht dat het wel wat mee zou vallen.
Tien meter verder waren we compleet doorweekt en onder de witte poeder. Stinkend en al! Toen kwamen we ook nog tot de conclusie dat alle restaurants in en om Khoa San Road gesloten waren. Och och.
Onderweg waren we een heel schattig restaurantje tegengekomen aan het water, dus zijn we hier heengegaan. Loempia's, frietjes en salade; het kon niet beter! De rest van de avond hebben we hier gezeten, met de beste cocktails voor zo'n €3,50!
We besloten de dag erna vroeg op te staan, omdat in Bangkok zoveel te zien valt. Met de taxi gingen we richting het oude paleis van de koning, wat onwijs mooi was maar helaas gesloten omdat er een of andere belangrijke optocht was waar geen toeristen welkom waren.
Op naar China Town! Hier zag ik kikkers op de gril, zo zielig!
Hierna zijn we naar de shoppingmall gegaan, wat was dat geweldig! Zo'n drie shoppingmalls bij elkaar, allemaal zo'n zeven verdiepingen hoog. Eentje had onze voorkeur dus we gingen ervoor. Eenmaal binnen bleek op de begane grond een schaatsbaan te zijn (hoe bedenken ze het met 40 graden buiten) en ongeveer elke winkel die je kunt bedenken was er.
Verdieping 2 was het best, Forever 21, Zara, Bershka, Pull and Bear en Mango op één verdieping. Beter kan het niet worden volgensmij!
Ook hebben we een heerlijke pizza gegeten daar, moet toch even gezegd worden.
Natuurlijk moest er nog even een kijkje worden genomen in het Hard Rock Café, wat heel toevallig plaatsvond naast (ja het was nog steeds bezig) een ontzettend groot waterfestival. Via allemaal omwegen werden we door de artiesteningang binnengelaten. En oh ja, onderweg kwamen we een hond tegen, zo'n dikke zachte wit behaarde hond met een Hawaï bloesje aan. Natuurlijk kon mijn dag al niet meer beter, totdat we opzij kijken en ik een bord zie met 'House Of Paws, Dogcafé' erop. Van een afstand naar binnen kijkend, zie ik net zo'n soort hond, maar dan met er andere kleur Hawaï blouse aan, in het café zitten. Toen kon mijn dag helemaal niet meer stuk. Helaas duurde het nog even voordat iedereen geloofde dat het echt een hond was en geen knuffel.
's Avonds besloten we naar een Night Market te gaan. De leukste waar ik tot nu toe ben geweest! En dat zijn er inmiddels al een stuk of vijf.
Vintage kleding, kunst en goede muziek! We waren beland in een café waar je uitzicht had over palmbomen en een gedeelte van de skyline van Bangkok. Super!
Wat me wel opviel in Bangkok zijn de grote verschillen tussen arm en rijk. Het ene moment kom je langs een super-de-luxe gebouw en twee seconden later langs een paar ingezakte krotten zonder fatsoenlijk dak. Heel gek en vervelend om te zien.
Verder vond ik Bangkok geweldig, zaterdagochtend wilden we graag nog naar een floating market, maar helaas was die er op dat moment niet, en de anderen die er wel waren, bleken te ver weg. We zijn dezelfde dag weet terug gegaan naar Tha Kham, dit is het dorp waar de Twin House is. Gelukkig kom ik over minder dan vier week weer in Bangkok, dus zijn er nog meer mogelijkheden om het paleis, de floating market en de Khoa San Road te zien!
Gearriveerd in The Twin House zijn we lekker gaan zwemmen.
En gister begon mijn teaching week al! Om half 10 's ochtends stond ik in een lokale school in Sing Buri, zo'n twaalf kinderen les te geven van 4 tot 14 jaar oud. Onwijs leuk. Ook lastig, omdat de een al veel meer kan en wil dan de ander. Na anderhalf uur is de concentratie dan ook compleet verdwenen, maar het is mooi als je ze in die anderhalf uur het een en ander hebt kunnen bijbrengen.
Wat heel schattig is, is dat ze je nooit bij naam noemen, maar altijd 'teacher, teacher' zeggen (uitgesproken als teachá).
Vandaag, dinsdag 19 april, werd ik samen met een Amerikaans meisje gevraagd les te geven aan een klas van 20 mensen van 15 tot 20 jaar oud. In het begin wel wat spannend, maar het is zo mooi hoeveel bewondering ze hebben dat je ze les komt geven!
Vrijdag mag ik dit weer doen, dus daar heb ik veel zin in.
Inmiddels ben ik hier alweer meer dan twee week en de tijd vliegt echt voorbij! Ik ga nog zoveel mooie dingen zien en ik heb er hartstikke veel zin in.
Over een tijdje zal ik weer eens wat laten weten!

Moi hè,
Liefs Ellen